Reeds jaren is mijn gezondheid niet optimaal, en het laatste jaar is werken en het huishouden runnen wel een zeer grote uitdaging geworden. Maar hé niet getreurd, de zoektocht naar een oplossing, heeft mij al heel wat ervaring en kennis opgebracht. Maar voorbije week viel ik toch achterover tijdens mijn doktersbezoek.

De nieuwste arts die ik onlangs raadpleegde kon mij eindelijk een zeer uitgebreide diagnose stellen. De oorzaak van de disbalans in mijn lichaam was voor een groot deel te wijten aan een zouttekort. (De diagnose was vrij complex, dus het zouttekort was een belangrijke factor, maar niet de enige. Maar dat lange, saaie verhaal zal ik jullie besparen.) Ik dacht, zoals velen, dat er in onze voeding al vrij veel zout aanwezig is, waardoor we best weinig tot geen zout toevoegen tijdens het koken. Blijkbaar was dit fout gedacht. Zout is wel degelijk belangrijk voor een goede gezondheid. Belangrijk is wel om zout van goede kwaliteit te gebruiken, zoals Himalaya zout of zuiver zeezout. Het zout dat in verwerkte voeding aanwezig is, is vaak van mindere kwaliteit en niet erg gezond.

We staan er niet al te vaak bij stil waarvandaan en hoe ons eten verwerkt wordt. We worden door vrolijke, aanlokkelijke reclame overtuigt dat ons eten eerlijk, gezond en speciaal voor ons low-budget wordt gehouden. Vaak hebben we geen tijd of zin om te lang stil te staan bij wat we in ons winkelwagentje gooien. Drukke levens vragen om praktische en snelle verzadiging. En daar speelt de markt gretig op in. Of heeft de markt het zelf zo gewild?
Sinds de jaren 1950 is ons voedingspatroon drastisch omgekeerd en weinig van onze voedingsmiddelen bezitten nu nog de oorspronkelijke nutritionele kracht als toen. Geen wonder dat we  allerlei moderne chronische klachten en ernstige ziekten ontwikkelen waar we schijnbaar geen vat op hebben. 

Waar ligt de oorzaak?

Ik vind dat het tijd wordt dat we de vrouw georiënteerde hygiëne sector eens onder de loep nemen. Ooit had ik een bijsluiter gelezen van een tampon merk dat (nog steeds) razend populair was. Jong en naïef dacht ik bij het lezen van de bijwerkingen; “Dat zal allemaal wel meevallen. Tenslotte worden die bedrijven verplicht om een bijsluiter bij hun product toe te voegen en wil dat helemaal niets zeggen.” Een beetje zoals een oude LP moet kraken, je verwacht niets anders.

Ondertussen ben ik sterk van mening dat we als vrouw het recht hebben op een bijwerking vrije verzorging van iets waar we wel heel vaak met te maken hebben. Om en bij 2400 dagen in ons leven dienen wij gebruik te maken van hygiënische verbanden en tampons, dat komt ruw overeen met 17.000 stuks. Door dit contact met die hulpmiddelen absorberen we gigantisch veel synthetische en chemische stoffen via onze slijmvliezen in ons lichaam. En je kan redeneren dat je lichaam zelfreinigend is en dit allemaal wel zal verwerken, maar dat is jezelf iets voorliegen. Geen enkel lichaam is evolutionair gebouwd om zoveel en zo regelmatig gifstoffen te zuiveren uit je lichaam. En dan heb ik niet eens ingecalculeerd dat we door middel van andere wegen dagelijks gifstoffen opnemen en deze ook nog eens door ons lichaam jagen. 

testbericht laten staan a.u.b.