Hoe ik ermee omga (door gastauteur Tom)
column, gezondheid
 | Ik ga schrijven over ADHD, terwijl ik de titel neerschrijf, bedenk ik een prachtig gedichtje. Ik open een nieuw tabblad en begin te schrijven, bij de derde regel, hoor ik de deurbel, ik sprint naar buiten en zie niemand, behalve een hond die buiten speelt, vreemd, maar ga naar buiten en begin de hond te aaien en we beginnen te spelen. Tien minuten later, doe ik de afwas en begin ik met koken. Wanneer ik de laptop wil afsluiten zie ik een een titel van een artikel en drie poetische regels. |
ADHD is een opstoot van energie. Dat is een prachtig geschenk, al kan je niet kiezen wanneer je ze ontvangt. Je krijgt het op je werk, tijdens een vergadering. Bij je familie, aan de koffietafel. Het lijkt ideaal, maar dat is het niet.
In deze situaties is het sociaal verplicht om te zitten en te zwijgen, terwijl de energie opstoot je net wil laten bewegen. Niets gaat weg zolang je iets onderdrukt, al blijf je duwen en duwen en.... ‘Tom, ben je er nog bij?’, hoor ik plots. ‘Nee sorry, ik was mijn energie aan het onderdrukken, maar gaat u vooral verder. Ik zou het ook leuk vinden als ik even mocht rondwandelen, stoort dat?' hoor ik mezelf antwoorden.
In deze situaties is het sociaal verplicht om te zitten en te zwijgen, terwijl de energie opstoot je net wil laten bewegen. Niets gaat weg zolang je iets onderdrukt, al blijf je duwen en duwen en.... ‘Tom, ben je er nog bij?’, hoor ik plots. ‘Nee sorry, ik was mijn energie aan het onderdrukken, maar gaat u vooral verder. Ik zou het ook leuk vinden als ik even mocht rondwandelen, stoort dat?' hoor ik mezelf antwoorden.
Het hoogte punt was tijdens mijn ziekte. Een halfjaar lang lag ik in bed met een burnout, klierkoorts, borelia virus en nog een bacterie of twee ... ziek in bed zonder energie. Maar ik heb wel ADHD. Dus terwijl ik in bed lag, kreeg ik een energie opstoot, van 0 procent naar 100 % energie. Eindelijk! En wat doe je dan? Ik ging hardlopen! Klierkoorts, bacterie,... niets van aan want ik ben toch lekker aan het hardlopen. Nadat ik me de eerst twee kilometer volledig heb gegeven, draai ik als een tol, ik draai me op een bankje en zoek mijn ademhaling. Dit is me veel overkomen, wist je dat ik aan het trainen was voor een triathlon voordat de dokter me met bloedresultaten aan het bed nagelde?
Geen focus, wel energie. Je wandelt door het park, zit op je werk of eet een broodje en BAM! Je zit massaal vol veel energie en bent als een hond die jaagt achter tien stokken tegelijk. Als en slechts als je de energie niet kan kanaliseren.
Geen focus, wel energie. Je wandelt door het park, zit op je werk of eet een broodje en BAM! Je zit massaal vol veel energie en bent als een hond die jaagt achter tien stokken tegelijk. Als en slechts als je de energie niet kan kanaliseren.
Je kan fysiek bewegen, sporten, wandelen, maakt niet uit wat... Als je dat niet kan, is het gevaar dat je gaat nadenken, want je verbruikt het meeste energie met je hersenen. Nadenken dus, zonder focus, flits hier en flits daar... Jarenlang is me op school en thuis verweten dat ik wegdroom, maar dat was het niet. Ik wist gewoon niet wat ik met die energie moest. Ik was overal en nergens.
Als je niet fysiek kan bewegen, is er nog een oplossing; bewust ademen en als je dit onder de knie hebt mediteren. klinkt zweverig? Het helpt en dat telt.
Tekst: Tom
Tom schreef eerder ook: "5 tips om te doen voor je op queeste vertrekt".